خانه ی خدا

شکوه و زینت گلدسته ها، ترانه ی توست

اذان، چکامه ی زیبای عاشقانه ی توست

چگونه نام تو، جاری است روی لب هامان

نماز، قطره ای از لطف بی کرانه ی توست

دلت برای خطاکاریهای خود تنگ است

عذاب دوزخ و این حرف ها، بهانه ی توست

نوشته سر در مسجد به خط نستعلیق

هر آن دلی که شکسته است، آشیانه ی توست

تویی که قهر تو، لبریز مهربانی هاست

خوشا دلی که گرفتار تازیانه ی توست

دلیل بهتری از اشک خود نیافته ایم

همین زلال تر از آسمان، نشانه ی توست

بدون دلهره عمری، به مسجد آمده ایم

که “ادخلوا بسلامٍ” پلاک خانه ی توست

سعید مبشر- قم