رسول اکرم(ص)، محورحیات و حیات بخش امّت
خدای سبحان، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم را محور حیات قرار داده، او مظهر «مُحیى» است و پیروی از او هم حیات بخش: ﴿یا أیّها الذین امنوا استجیبوا لله و للرسول إذا دعاکم لما یحییکم﴾ مقصود از این حیات، حیات نباتی یا حیوانی یا حیات نازلترین درجه انسانی و مانند آن نیست، زیرا خداوند به مردم خطاب نمىکند بلکه مؤمنان خطاب مىکند نه مردم، به آنها که از اصل حیات اسلامی طرفی بستهاند، مىفرماید: پیروی پیغمبر، شما را زندهتر مىکند یا همچنان حیاتتان را محفوظ نگهمىدارد.
خطابهای قرآن گونههای مختلفی دارد:
۱. نداهای خاص که مخصوص انبیاست مانند: ﴿یا داود﴾ ، ﴿یا موسی﴾ ، ﴿یا نوح﴾ . پیغمبر خاتم صلی الله علیه و آله و سلم را نیز با خطاب: ﴿یا أیّها الرسول﴾ ، ﴿یا أیّها النبی﴾ ، ﴿یا أیّها المدّثّر﴾ و مانند آن مخاطب قرار مىدهد.
۲. گاهی به نفوس معیّنه خطاب مىکند، مانند: ﴿یا أیتها النفس المطمئنه ارجعی إلی ربّک﴾ .
۳. گاه به گروه خاص خطاب مىکند، مانند: ﴿یا أولی الألباب﴾ .
۴. گاه مؤمنان را ندا مىزند، مانند: ﴿یا أیّها الذین امنوا… ﴾.
۵. گاهی ازآن فراتر است، مانند: ﴿یا بنی إسرائیل﴾ ،﴿یا أهل الکتاب﴾ .
۶. و گاه فراگیرتر از همه مىفرماید: ﴿یا أیّها الناس اعبدوا ربّکم الذی خلقکم… ﴾ . اینها درجات گوناگون خطابهای خدای سبحان است که از شخص گرفته تا جهان همه و همه در مقاطع مخصوص مشمول خطابهای گوناگون الهی هستند، اما ﴿یا أیّها الناس﴾ خطابی عمومى است و ﴿یا أیّها الذین امنوا﴾ خطابی تشریفى! ممکن است با مردم به نحوی سخن بگوید، با مؤمنان به طرز دیگر و با اولوا الألباب به شکلسوم.
دراین آیه نیز با خطاب تشریفی مىفرماید: ای کسانی که با مؤمن شدن بخشی از حیات خویش را تحصیل کردید، پیرو محور حیات باشید تا حیاتتان محفوظ بماند، یا به حیات برتر راه یابید، اگر ایمانتان ظاهری است بکوشید آن را باطنی کنید، اگر سطحی است بکوشید آن را عمىق کنید و اگر ضعیف است تلاش کنید تا در همه شرایط قوی و قویتر گردد. پیروی از رسول خدا حیات بخش است البته تا انسان مظهر «مُحیى» نباشد پیروی از او حیات بخش نیست، پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم محور حیات است یعنی خود زنده و مظهر ﴿الحی الذی لایموت﴾ است، متابعت از او نیز حیات جاودانه می بخشد.
نقل شده: بهشتیان نامهای دریافت مىکنند که در آن نوشته شده: «من الحی الذی لایموت إلی الحی الذی لایموت»! یعنی نامهای است از خداوند زندهای که نمىمىرد به مؤمن بهشتی که برای همىشه زنده است، البته یکی بالاصاله و دیگری بالتبع. بر فرض سند اینگونه روایات درست نباشد معنایش تام و محتوایش حق است زیرا دربهشت مرگ نیست: ﴿لایذوقون فیها الموت إلّا الموته الأولی﴾ بهشتیان آن مرگ گذشته را پشت سرگذاشته اند و برای ابد به حیات جاودانه رسیدهاند.برگرفته از کتاب سیره رسول اکرم (ص) حضرت آیت الله جوادی آملی ص۳۱۳