۷ اثر اعتکاف در روایات

۷ اثر اعتکاف در روایات

نیاز به اعتکاف

انسان در گریز از هوای نفس و فرار از اشتغالات زندگی، در طریقت انس با معبود همواره نیازمند خلوتی است تا در انزوای وجود خویش در آثار صنع پروردگارش با دیده عبرت بیندیشد و با سوزدل و اشک دیده، باطن خود را از زنگار گناهان بشوید و خانه­ی دل را مصفای حضور خالق هستی‏بخش سازد و اعتکاف زمینه چنین خلوتی را فراهم می‏کند و فرصت و مجالی می‏دهد برای پرداختن به امور نفس و جلوه‏گری نور محبت خدا در اعماق سرای وجود، تا انسان بدون دلواپسی از کارهای انجام نشده و وابستگی‏های روزمره، جایگاه خود را در سرای معبود نظاره‏گر باشد.

اعتکاف یک قرنطینه معنوی است که هر انسانی برای پاک‏سازی روحی خویش از بیماری­های آشکار و پنهان اخلاقی، نیازمند حضور در آن است تا با انجام اعمال عبادی مخصوص، نخست وجود خویش را از آن بیماری­ها پالایش داده و سپس برای مقابله با آفت‏های آینده به سلاح محکم ایمان و تقوای الهی، مسلح گردد.

۷ اثر اعتکاف در روایات

۱. پاداش بی‏حساب

رسول خدا’ فرمود: «اَلْمُعْتَکِفُ یَعْکِفُ الذُّنُوبَ وَیَجْری لَهُ مِنَ الْاَجْرِ کَاَجْرِ عامِلِ الْحَسَناتِ کُلِّها»؛^[۱] معتکف، گناهان را متوقف نموده و از بین می‏برد و اجری مثل اجر تمام نیکی‏ها دریافت می‏دارد.

۲. معادل دو حج و دو عمره

رسول خدا’ فرمود: «اِعْتِکافُ عَشْرٍ فی شَهْرِ رَمَضانَ تَعْدِلُ حَجَّتَیْنِ وَعُمْرَتَیْن»؛^[۲] اعتکاف ده روز در ماه رمضان معادل [ثواب] دو حج و دو عمره است.

۳. آمرزش گناه

رسول خدا’  فرمود: «مَن اِعْتَکَفَ ایماناً وَاحْتِساباً غُفِرَ لَهُ ماتَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ»؛^[۳] هر کس از روی ایمان و حسابگری معتکف شود، گناهان گذشته او بخشیده می‏شود.

امیر مومنان علی× نیز در این باره فرمودند: «هر کس یک روز از ماه رجب را در اول یا وسط یا آخر آن روزه بگیرد، تمام گناهان گذشته او بخشیده می‏شود».^[۴]

۴. مرگ همراه با توبه نصوح

پیامبر اکرم’ می‏فرمایند: «هر کس سه روز از وسط ماه رجب (سیزدهم، چهاردهم و پانزدهم) را روزه بدارد و در شب­هایش به نماز شب قیام کند، از دنیا رحلت نمی‏کند مگر با توبه نصوح».^[۵]

۵ و ۶. بهره‏مندی از ثواب روزه‏داری و شب زنده‏داری یک سال و ایمنی از آتش دوزخ

امام صادق(ع) فرمود: «کسی که ایام البیض (سیزدهم، چهاردهم و پانزدهم) از ماه رجب را روزه بگیرد، خداوند به ازای هر روز، ثواب روزه‏داری و شب زنده‏داری یک سال را برای او بنویسد و در روز قیامت، در جایگاه ایمن‏شدگان از آتش دوزخ خواهد ایستاد».^[۶]

۷. از زمره رجبیون

امام صادق(ع) فرمود: «اِذا کانَ یَوْمَ الْقِیامَهِ نَادی مُنادٍ مِنْ بَطْنانِ الْعَرْشِ اَیْنَ الرَّجَبیّونَ؟ یَقُومُ اُناسٌ یُضیئُ وُجُوهُهُمْ لِاَهْلِ الْجَمْعِ عَلی رُؤُسِهِمْ تیجانُ الْمَلِکِ وَذَکَرَ ثَواباً جَزیلاً اِلی اَنْ قال: هذا لِمَنْ صامَ منْ رَجَبٍ شَیْئاً وَلَوْ یَوْماً منْ اَوَّلِهِ اَوْ وَسَطِهِ اَوْ آخِرِهِ»^[۷]؛ وقتی روز قیامت شد، نداکننده‏ای از درون عرش صدا می‏زند کجایند «رجبیون» (اهل ماه رجب)؟ پس گروهی که چهره آنان برای جمعیت درخشان است و تاج فرشتگان بر سر دارند به پا خیزند. آن گاه امام صادق× ثواب‏های زیادی نام برد و بعد فرمود: همه اینها برای کسی است که قسمتی از ماه رجب را روزه بگیرد؛ اگرچه یک روز در اول یا وسط یا آخر آن باشد.

---

[۱]. متقی هندی، کنز العمّال، ج ۸، ح ۲۴۰۰۷.

[۲]. حرّ عاملی، وسائل الشیعه، ج ۷، ص ۳۹۷، ح ۳.

[۳]. متقی هندی، کنز العمّال، ج ۸، ح ۲۴۰۰۷.

[۴]. شیخ صدوق، امالی، ص ۵۴۲، مجلس ۸۱.

[۵]. حرّ عاملی، وسائل الشیعه، ج ۷، ص ۳۵۷، ح ۲۱.

[۶]. حرّ عاملی، وسائل الشیعه، ج ۷، ص ۳۵۷، ح ۲۲.

[۷]. فتّال نیشابوری، روض الواعظین و بصیره المتعظین، ج ۲، ص ۴۰۱، مجلس فی فضل رجب، ص۳۹۵.