۷ اثر اعتکاف در روایات
نیاز به اعتکاف
انسان در گریز از هوای نفس و فرار از اشتغالات زندگی، در طریقت انس با معبود همواره نیازمند خلوتی است تا در انزوای وجود خویش در آثار صنع پروردگارش با دیده عبرت بیندیشد و با سوزدل و اشک دیده، باطن خود را از زنگار گناهان بشوید و خانهی دل را مصفای حضور خالق هستیبخش سازد و اعتکاف زمینه چنین خلوتی را فراهم میکند و فرصت و مجالی میدهد برای پرداختن به امور نفس و جلوهگری نور محبت خدا در اعماق سرای وجود، تا انسان بدون دلواپسی از کارهای انجام نشده و وابستگیهای روزمره، جایگاه خود را در سرای معبود نظارهگر باشد.
اعتکاف یک قرنطینه معنوی است که هر انسانی برای پاکسازی روحی خویش از بیماریهای آشکار و پنهان اخلاقی، نیازمند حضور در آن است تا با انجام اعمال عبادی مخصوص، نخست وجود خویش را از آن بیماریها پالایش داده و سپس برای مقابله با آفتهای آینده به سلاح محکم ایمان و تقوای الهی، مسلح گردد.
۷ اثر اعتکاف در روایات
۱. پاداش بیحساب
رسول خدا’ فرمود: «اَلْمُعْتَکِفُ یَعْکِفُ الذُّنُوبَ وَیَجْری لَهُ مِنَ الْاَجْرِ کَاَجْرِ عامِلِ الْحَسَناتِ کُلِّها»؛[۱] معتکف، گناهان را متوقف نموده و از بین میبرد و اجری مثل اجر تمام نیکیها دریافت میدارد.
۲. معادل دو حج و دو عمره
رسول خدا’ فرمود: «اِعْتِکافُ عَشْرٍ فی شَهْرِ رَمَضانَ تَعْدِلُ حَجَّتَیْنِ وَعُمْرَتَیْن»؛[۲] اعتکاف ده روز در ماه رمضان معادل [ثواب] دو حج و دو عمره است.
۳. آمرزش گناه
رسول خدا’ فرمود: «مَن اِعْتَکَفَ ایماناً وَاحْتِساباً غُفِرَ لَهُ ماتَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ»؛[۳] هر کس از روی ایمان و حسابگری معتکف شود، گناهان گذشته او بخشیده میشود.
امیر مومنان علی× نیز در این باره فرمودند: «هر کس یک روز از ماه رجب را در اول یا وسط یا آخر آن روزه بگیرد، تمام گناهان گذشته او بخشیده میشود».[۴]
۴. مرگ همراه با توبه نصوح
پیامبر اکرم’ میفرمایند: «هر کس سه روز از وسط ماه رجب (سیزدهم، چهاردهم و پانزدهم) را روزه بدارد و در شبهایش به نماز شب قیام کند، از دنیا رحلت نمیکند مگر با توبه نصوح».[۵]
۵ و ۶. بهرهمندی از ثواب روزهداری و شب زندهداری یک سال و ایمنی از آتش دوزخ
امام صادق(ع) فرمود: «کسی که ایام البیض (سیزدهم، چهاردهم و پانزدهم) از ماه رجب را روزه بگیرد، خداوند به ازای هر روز، ثواب روزهداری و شب زندهداری یک سال را برای او بنویسد و در روز قیامت، در جایگاه ایمنشدگان از آتش دوزخ خواهد ایستاد».[۶]
۷. از زمره رجبیون
امام
صادق(ع) فرمود:
«اِذا کانَ یَوْمَ الْقِیامَهِ
نَادی مُنادٍ مِنْ بَطْنانِ الْعَرْشِ اَیْنَ الرَّجَبیّونَ؟ یَقُومُ اُناسٌ
یُضیئُ وُجُوهُهُمْ لِاَهْلِ الْجَمْعِ عَلی رُؤُسِهِمْ تیجانُ الْمَلِکِ وَذَکَرَ
ثَواباً جَزیلاً اِلی اَنْ قال: هذا لِمَنْ صامَ منْ رَجَبٍ شَیْئاً وَلَوْ
یَوْماً منْ اَوَّلِهِ اَوْ وَسَطِهِ اَوْ آخِرِهِ»[۷]؛ وقتی روز قیامت شد،
نداکنندهای از درون عرش صدا میزند کجایند «رجبیون» (اهل ماه رجب)؟ پس گروهی که
چهره آنان برای جمعیت درخشان است و تاج فرشتگان بر سر دارند به پا خیزند. آن گاه
امام صادق× ثوابهای زیادی نام برد و بعد فرمود: همه اینها برای
کسی است که قسمتی از ماه رجب را روزه بگیرد؛ اگرچه یک روز در اول یا وسط یا آخر آن
باشد.
[۱]. متقی هندی، کنز العمّال، ج ۸، ح ۲۴۰۰۷.
[۲]. حرّ عاملی، وسائل الشیعه، ج ۷، ص ۳۹۷، ح ۳.
[۳]. متقی هندی، کنز العمّال، ج ۸، ح ۲۴۰۰۷.
[۴]. شیخ صدوق، امالی، ص ۵۴۲، مجلس ۸۱.
[۵]. حرّ عاملی، وسائل الشیعه، ج ۷، ص ۳۵۷، ح ۲۱.
[۶]. حرّ عاملی، وسائل الشیعه، ج ۷، ص ۳۵۷، ح ۲۲.
[۷]. فتّال نیشابوری، روض الواعظین و بصیره المتعظین، ج ۲، ص ۴۰۱، مجلس فی فضل رجب، ص۳۹۵.