بالغ بر ۷۰ درصد از کل معتکفان کشور را نوجوانان پسر و دختر تشکیل میدهند. این حضور، اعتکاف را یک رویداد غالب نوجوانانه تبدیل کرده است.
چه ویژگیهای منحصربهفردی در اعتکاف وجود دارد که اینچنین با روح زمانه و نیازهای هویتی نوجوانان نسل جدید، پیوند خورده و آن را به یکی از محبوبترین گردهماییهای آنان مبدل ساخته است؟
پاسخ بنیادین به این پرسش در یک هماهنگی عمیق میان محتوای اعتکاف و ساختار وجودی نوجوان نهفته است. اعتکاف، به دلیل سادگی و بی پیرایگیاش،صورت خالص دین را به نمایش میگذارد. در این خلوت سه روزه، فرد از پیچیدگیهای کلامی و ذهنی دین فاصله گرفته و به نحوی بیواسطه، وجودی، شهودی و وجدانی با خدای خویش و حقیقت دین مواجه میشود.
نوجوان نیز به دلیل آنکه هنوز در غبار روزمرگی، منفعتطلبی و تکلفهای دنیای بزرگسالی گرفتار نشده، دارای فطرت پاک و شفافتری است و این جاذبه، تأثیراتی عمیق و ماندگار بر روح او حک میکند که ممکن است تا پایان عمر همراهش بماند.
فراتر از جاذبه معنوی، ساختار خود این آیین نیز با گرایشهای روانشناختی و هویتی دوران نوجوانی انطباق کامل دارد. دوره نوجوانی، دوره فاصلهگیری برای هویتیابی است.
فاصلهگرفتن از محیط روزمره برای کشف خودِ مستقل، از نیازهای متداول دوره نوجوانی است. اعتکاف این فرصت را در یک چارچوب معنوی و امن فراهم میکند. این فاصله گرفتن چند روزه از زندگی،بستر جذابی را برای بازاندیشی در هویت خویش محسوب ایجاد می نماید.
برای نوجوان، دوستانیکی از اصلیترین مراجع هویتی و رفتاری هستند. موفقیت اعتکاف در جذب این نسل، تا حد زیادی مدیون تبدیل شدن آن به یک تجربه گروهی است. حضور دستهجمعی و ثبتنام گروهی دوستان، انگیزه اولیه برای مشارکت را به شدت افزایش میدهد. این امر، اعتکاف را، به محملی مطمئن در فرهنگ دوستی نوجوانان تبدیلمیکند. در این فضا، معنویتگرایییک رفتار هویتبخش در میان گروه همسالان تبدیل میشود که خود، یک دستاورد فرهنگی بزرگ است.
ثبت دیدگاه