اشعار اعتکافی | مرا به اوج ببر، از خودم رها باشم

مرا به اوج ببر، از خودم رها باشم

چو بادبادکی آن سوی ابرها باشم

مرا به اوج ببر در میانه ی دو نقیض

که از زمین و زمان توامان جدا باشم

مرا به اوج ببر، چون تغزلی در شعر

خلوص منتزع از خلسه ی صدا باشم

مرا به اوج ببر- ای شکیب جادویی

به فصل فصل کتاب تو آشنا باشم

ز خویش می روم و می گریزم از هر چیز

به یک اشاره اگر لحظه ای هوا باشم

خلاصه از تو چه پنهان که دوستت دارم

اگر ادامه ی این بحث و ماجرا باشم